Nie wiem sam od czego zacząć pisanie o tym filmie. Na pewno jestem pod wrażeniem formy i tego co zrobili z nią twórcy. W filmie o Holokauście nie pokazali nam prawie w ogóle wnętrza obozu a i tak film był przerażający. Absolutnie mistrzowsko użyto tu dźwięk, jest to dowód na to, że potafi on w filmie grać kluczową rolę. To głównie dźwięk buduje nieprzyjemną atmosferę związaną z obozem. To dzięki niemu ten film jest tak dobijający, bo nie widzimy obrazów ale możemy je sobie wyobrazić. Z każdym strzałem wiąże się historia człowieka, z każdym krzykiem przerażeni ludzie. Ale najbardziej przytłaczające jest to, że od rajskiego życia do walki o przetrwanie może dzielić nas jedna ściana. Z jednej strony mamy szczęśliwą rodzinę, dla których życie Żydów nie ma większego znaczenia, poza tym, że dzięki nim ojciec ma pracę i może utrzymać rodzinę. Z drugiej strony muru natomiast wszyscy wiemy co się znajduje. A ile jest takich sytuacjach w codziennym życiu, gdzie jesteśmy obojętni na cierpienie innych bo dla nas jest tak wygodniej...
Na uwagę zasługują również zdjęcia naszego operatora, bardzo podobał mi się sposób kadrowania i świetne naturalne oświetlenie. Warto też wspomnieć o roli Sandry Huller, która już drugi raz w tym roku dostarcza genialną, szczegółową rolę.
Jest to zdecydowanie jeden z najlepszych filmów o tematyce Holokaustu, subtelny i ciężki.